8/26/2008

52. Φέρτε μου ένα δάνειο να ξεμπερδεύω!


Φέρτε Mου Ένα Δάνειο Να Ξεμπερδεύω!


Όταν ήμουνα μικρότερος, εκεί γύρω στα δεκαπέντε μου χρόνια, όπου άρχιζα, κάπως, να σκαμπανεβάζω από οικονομικά, με πληροφόρησε ο πατέρας μου πως χρωστούσα περί τα πέντε εκατομμύρια δραχμές (5.000.000) –τότες–, λόγο των διαφόρων δανείων που έχει λάβει κατά καιρούς το κράτος της Ελλάδας.

Τότες, δεν μου είχε φανεί μεγάλο το ποσό, μιάς και το είχα παρομοιάσει με το κόστος απόκτησης ενός μέσου αυτοκινήτου. Σκέφτηκα τότες, με το αφελές(;) μυαλουδάκι μου, πως άμα ήθελα, θα μπορούσα να βγάλω κάποια στιγμή τόσα χρήματα και να ξεχρεώσω να ξεμπερδεύω, μιάς και η αίσθηση του να χρωστάω χρήματα, κυριολεκτικά με διαλύει ψυχολογικά.


[ Πηγή εικόνας ]


Πέρασανε τα χρόνια, μεγάλωσα και το ξέχασα. Το θυμήθηκα ξανά σήμερα, όταν διάβασα σε μία ιστοσελίδα πως το χρέος του «καθενός» μας, έχει ανέβει στα είκοσι πέντε χιλιάδες διακόσια ευρώ (25.200), ήτοι οχτώ εκατομμύρια εφτακόσιες δώδεκα χιλιάδες εννιακόσιες (8.712.900) παλαιές δραχμές.

Έτσι θέτω ξανά στα τριάντα μου χρόνια το ερώτημα. Μπορώ να πάω σε μιά τράπεζα, να πάρω ένα δάνειο 30.000 ευρώ, και να πάω να τα σκάσω στο κράτος και να ξεπληρώσω εφάπαξ το χρέος μου, ως ένας από τα 11 εκατομμύρια πολίτες αυτού του κράτους; Γιατί, εξών που δεν μου αρέσει να χρωστάω, τίποτα δεν με εξασφαλίζει και δεν με διαβεβαιώνει πως οι «ανίκανοι» που γενικότερα κυβερνούν(;) αυτό το κράτος, δεν θα με χρεώσουν παραπάνω στα επόμενα χρόνια.

Προτού λοιπόν συμβεί κάτι τέτοιο, θέλω από τώρα να ξεχρεώσω και... να βγώ από το παιχνίδι. Όσο για το χρέος στην τράπεζα; Θα είναι πάλι σαν να αγόρασα ένα ακριβό αυτοκίνητο. Θα το ξεπληρώσω σιγά-σιγά σε πέντε-εφτά χρονάκια, και θα ξεμπερδέψω. Μπορώ;

Ρωτάω: Μπορώ;


Υ.Γ.: Ξέρω πως το ερώτημα είναι ρητορικό, και πως δεν μπορώ έτσι απλά να «βγω» από το παιχνίδι. Γιατί απλούστατα, εξακολουθώ να είμαι πολίτης αυτού του κράτους και να συμμετέχω στην ζωή, στα έργα και τις πράξεις του. Πως απολαμβάνω κάποιες παροχές(;!) όπως υγείας π.χ. (;!!) κ.τ.λ. Αλλά ρε γαμώ το. Αυτή η ιδέα να πληρώσω μια κι έξω το χρέος μου και να ξεμπερδέψω, πολύ μου αρέσει —που να πάρει!


—ΤΕΛΟΣ—


Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Περικλής)

8 σχόλια:

George Tsitiridis είπε...

και την τράπεζα πως την ξεχρεόνουμε??

Greek Rider είπε...

@Ναυτίλε, αυτό που λες εσύ μεταφορικά προσπάθησε να το κάνει κυριολεκτικά ο Τσαουσέσκο στη Ρουμανία το 1987, νομίζω. Το αποτέλεσμα ήταν να καταφέρει σε ένα χρόνο να ξεπληρώσει το χρέος της Ρουμανίας εξολοκλήρου.

Ποιες ήταν όμως οι συνέπειες:
1) Ο Ρουμανικός λαός γνώρισε μια πρωτοφανή πείνα εκείνη τη χρονιά και πολλοί πέθαναν από την πείνα.
2) Εκείνος ο χειμώνας ήταν κάτι παραπάνω από βαρύς αφού δεν είχε ρεύμα! Πέθαναν πολλοί από το κρύο.
3) Ο Τσαουσέσκο έπεσε μετά από λίγο και τον σκότωσαν με μεγάλη χαρά, αυτόν και όλη του την οικογένεια που ζούσε στη χλιδή (ιδίως την παράξενη μέγαιρα γυναίκα του, αν θυμάσαι).

1) Το δημόσιο χρέος διακρίνεται σε εσωτερικό και εξωτερικό το εσωτερικό δεν είναι καθόλου πρόβλημα, το εξωτερικό είναι. Η Ελλάδα έχει κατά 80% εσωτερικό δημόσιο χρέος πότε δεν υπάρχει επί της ουσίας κανένα πρόβλημα.
2) Το δημόσιο χρέος έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο μέτρησης, τη σύγκρισή του με το ΑΕΠ. Λέμε έτσι ότι είναι 100% του ΑΕΠ ή 140% του ΑΕΠ. Όταν ακούς να αναφέρουν απόλυτα νούμερα μας κοροϊδεύουν.
3) Το δημόσιο χρέος εφόσον είναι σε λογικά πλαίσια δεν αποτελεί πρόβλημα για καμία χώρα που έχει μια στοιχειώδη ανάπτυξη.
4) Και το σπουδαιότερο το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον κόσμο το έχουν οι ΗΠΑ, δεν μπορούν να το εξυπηρετήσουν και έτσι είναι σαν να έχουν μια απασφαλισμένη πυρηνική βόμβα 1 εκ μεγατόνων έτοιμη να σκάσει.

Αυτά πιστεύω, συγνώμη αν σας κούρασα.

Nikos Lioliopoulos είπε...

Στο χωριό μουλενε: Ο δρόμος θελει παεμα και το χρεος θέλει πληρωμη.
Αν το εφαρμόσουμε πιστά , τότε δεν θα ηταν και άσχημη η ιδέα σου. Πάντως αν μπορούσε να γινόταν , το ίδιο θα κάναμε πολλοί.

Ναυτίλος είπε...

Πισωγλέντιε, γλυκιέ μου φιλε:

Το δάνειο στην τράπεζα το ξεχρεώνω σιγά-σιγά, γνωρίζοντας πως αυτό είναι και τίποτα άλλο. Πως θα μου βγάλουν ένα σταθερό πακέτο που θα ξεπληρώνω μήνα με τον μήνα και τελειώνει εκεί η κουβέντα. Σε αντίθεση με το κράτος που όλο κι ανεβάζει το ποσό, όλο το ανακατεύει και μου τα μπερδεύει. Το πολύ-πολύ να κατέβω πεζοδρόμιο στον Βαρδάρη... Θα με προτιμήσεις για μιά νύχτα; Είμαι πολύ καλός στο να «υπηρετώ» τον άνδρα!! ;-P


El Greco-Rider:

Σ’ ευχαριστώ για το αναλυτικότατό σου σχόλιο που χρειάστηκε να το διαβάσω τρεις φορές· αστοιχείωτος εις τα οικονομικά γαρ. Δεν γνώριζα πως έκανε κάτι τέτοιο ο Μέγας Παμμέγιστος Υπερμεγιστότατος Ισόβιος Δικτάτωρ Πασών τον Ρουμάνων (χιούμορ!) Βέβαια, δεν είπα ποτέ πως κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει με την βία.

Αν και παραδέξου, στους τόσους έμμεσους κι άμεσους φόρους που πληρώνουμε από εδώ κι από εκεί, θα μας χάλαγε πολύ να μας έβαζαν ένα νέο ποσό το οποίο σε είκοσι χρόνια π.χ. θα μας ξεχρέωνε όλους από το εξωτερικό μας χρέος;

Ξέρω: Θα μου πεις για τις ευπαθείς ομάδες τους πληθυσμού κλπ. Ε! Γι’ αυτούς ας αναλάβουν οι κατέχοντες. Δημοκρατία είπαμε, δεν σημαίνει και δεν διασφαλίζει οικονομική ισορροπία. Εξ ού και οι αρχαίοι Έλληνες έβαζαν έξτρα φόρους και βάρη στους πλούσιους όπως τα έξοδα θεάτρου, ή την υποχρεωτική συντήρηση μιάς τριήρης κλπ.

Αυτό που θέλω με απλά λόγια να πω, είναι πως τώρα που το ποσό είναι «σχετικά μικρό», μπορεί να ξεπληρωθεί με κάποιον τρόπο, παρόμοιο με αυτόν που περιγράφω. Το θέμα είναι βέβαια, αν ξεχρεώσουμε –θεωρητικά–, μας διασφαλίζει κανείς ότι οι... Ηγέτες μας δεν θα τρέξουν να πάρουν κι άλλα δάνεια στο όνομά μας... Έτερον εκάτερον θα πω... Πάντως, πιάνεις αυτό που θέλω να πω με το post αυτό· έτσι δεν είναι;


Nikos.Lioliopoulos:

Ωραία παροιμία· ωραία τα λέτε στο χωριό σας. Πρέπει να το επισκεφτώ κάποια ’μέρα. :-)

Nikos Lioliopoulos είπε...

Οποτε θέλεις. Είσαι ευπρόσδεκτος. ΚΑλημερα

dr.SeenG είπε...

Χμ...αυτό θα κάνω. Θα πάρω δάνειο από τράπεζα, το οποίο θα ξεπληρώνω παίρνοντας δάνειο από άλλες τράπεζες... Το είχε κάνει κάποτε ένας συμπολίτης μας με πιστωτικές κάρτες...

Ανώνυμος είπε...

Δὲν ξέρω ποῦ εἶναι καλύτερο νὰ χρωστᾷ κανείς. Στὴν τράπεζα ἢ στὸ κράτος; Νομίζω στὴν τράπεζα, εἶναι πάντα πιὸ τίμια ἀπέναντί σου καὶ δεσμεύεται ἀπὸ κάποιους νόμους, ἐνῷ τὸ κράτος δὲν δεσμεύεται ἀπὸ κανένα.

Ναυτίλος είπε...

dr.Seeng:

Αγαπητέ δόκτορα, εξών της πλάκας. Στην τράπεζα θα μου βγάλουνε σταθερό πρόγραμμα αποπληρωμής. Όσο είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου θα είμαι ήσυχος. Στο κράτος δεν είναι το ίδιο: Σήμερα έτσι, αύριο γιουβέτσι.

Το κείμενο είναι λίγο αλληγορικό κι όχι κυριολεκτικό. Δεν αποσκοπώ στο να δανείζομαι μια ζωή για να πληρώνω άλλα δάνεια. Απλά λέω, πως θέλω κάποια στιγμή, να μου πούνε πόσα χρωστάω, πού τα χρωστάω, και πως μπορώ να τα ξεπληρώσω να ξεμπερδεύω. Ειδάλλως το μόνο που συμβαίνει είναι συνεχώς να μου αδειάζουνε το πορτοφόλι και να μην καταλαβαίνω το γιατί.


GordonGR:

Μέσα στο μυαλό μου είσαι!! Έπιασες ακριβώς το νόημα του κειμένου!