7/09/2008

48. Αφιέρωμα: Μαρίνος Γιώργος


Αφιέρωμα: Μαρίνος Γιώργος


Ο Γιώργος ο Μαρίνος, αποτελεί από μόνος του ένα φαινόμενο για την Ελλάδα. Δεν είναι απλώς ο μοναδικός, ίσως, εναπομένων show-man, μιάς εποχής όπου η λέξη σήμαινε κάτι, αλλά αποτελεί και παράδειγμα ήθους προς μίμηση. Σεβόμενος την ιδιαιτερότητά σου, και μάλιστα σε εποχές δύσκολες, κατάφερε να μιλήσει στην καρδία του κόσμου όσο λίγοι· με τις παραστάσεις, τα σκετς και τα τραγούδια του.

Παραθέτω κάτω τους στοίχους από τρία τραγούδια του που μου αρέσουν πολύ από τις ερμηνείες του.



—Μόνον Άνδρες—

Άνδρες, στα σκοτεινά δωμάτια,
Σβήνουν το φώς κλείνουν τα μάτια,
Άνδρες, με χέρια που ιδρώνουν,
Σπίρτα καμένα που κυκλώνουν άνδρες,
Που ονειρεύονται γυμνοί,
Κι εκλιπαρούνε την σιωπή σου,
Μόνο άνδρες,
Γδύσου.

[Χ2] Άνδρες που παλεύουν σαν μωρά,
Που πυροβολούν στον αέρα,
Άνδρες που τρελαίνονται την ’μέρα,
που φοβούνται το σκοτάδι.

Άντρες, μόνοι, που παραμιλάνε,
Άντρες π’ αγαπάνε... μόνο άνδρες.

Άντρες, στα μπαρ που ξενυχτάνε,
Καμένα μάτια που κοιτάνε άνδρες,
Μεσ’ τους καπνούς χαμένοι,
Κάποιος στο’ δρόμο περιμένει άνδρες,
Π’ αυτοκτονούν με μηχανές,
Και κομματιάζουν τη’ σιωπή σου,
Μόνο άντρες... Ντύσου.

[Χ2] Άνδρες που παλεύουν σαν μωρά,
Που πυροβολούν στον αέρα,
Άνδρες που τρελαίνονται την ’μέρα,
που φοβούνται το σκοτάδι.

Άντρες, μόνοι, που παραμιλάνε,
Άντρες π’ αγαπάνε... μόνο άνδρες.


—Η Οπλαρχηγός Ελένη—

Η οπλαρχηγός Ελένη, είχε πόνο στην καρδιά,
Και σαν πρώτα αντρειωμένη,
Έβγαινε απ’ τις εννιά στην στη’ Συγγρού,
στην Παραλία, καί ’κανε περιουσία.

Η οπλαρχηγός Ελένη, με σημαία και σταυρό,
Όταν είναι λυπημένη, κάνει λιώμα τον εχθρό,
Και μετά το έγκλημά της μνημονεύει την μαμά της...

[Χ2] Αχ, αμάν-αμάν μανούλα,
κοριτσάκι μου γλυκό,
Σκέπασέ με, σκότωσέ με,
σε μισώ και σ’ αγαπώ.

Η οπλαρχηγός Ελένη, μέσ’ τις πούλιες και τα στρας,
Στους στρατώνες μέσα μπαίνει,
Κυριακάς κι εορτάς ξεσπαθώνει-ξεσπαθώνει,
Τις φρουρές αναστατώνει.

Η Οπλαρχηγός Ελένη, με μουστάκι γυριστό,
Που ποτέ της δε’ πεθαίνει,
Σαν τον Διάκο σουβλιστό,
Παίρνει ό,τι βρει μπροστά της
Και θυμάται τη’ μαμά της...

[Χ2] Αχ, αμάν-αμάν μανούλα,
κοριτσάκι μου γλυκό,
Σκέπασέ με, σκότωσέ με,
σε μισώ και σ’ αγαπώ.

Η οπλαρχηγός Ελένη, μιά βραδιά με συναντά,
Με τα μάγια της με δένει,
Δεν την έσκιαζ’ η σκλαβιά,
Και τινάζει στον αέρα,
Δέκα οχτώ χρόνων καριέρα.

Η οπλαρχηγός Ελένη, πόρνη και ναρκομανής,
Βρέθηκε κομματιασμένη, στις ακτές της Αττικής,
Βρήκαν το σημείωμά της πού ’χε γράψει στη μαμά της...

Αχ, αμάν-αμάν μανούλα,
κοριτσάκι μου γλυκό,
Σκέπασέ με, σκότωσέ με,
σε μισώ και σ’ αγαπώ.
Αχ, αμάν-αμάν μανούλα,
κοριτσάκι μου γλυκό,
Ζήτω η ελευθερία,
Κάτω-κάτω η τυραννία!
Σε μισώ και σ’ αγαπώ.


—Τα Παιδιά Της Επαρχίας—

Τα παιδιά οικογενείας, της επαρχίας,
Δε’ φλερτάρουν ποτέ δημοσία,
Δε’ φλερτάρουν ποτέ στη’ πλατεία·
Τα παιδιά οικογενείας,
Συχνάζουν στις Μαντάμ Βιργινίας.

Τα παιδιά οικογενείας, της επαρχίας,
Κάνουν γάμο στα είκοσι τρία,
Και διαβάζουν, κρυφά, ανά τρία,
Ιατρό οικογενείας, και τρέχουν,
Στις Μαντάμ Βιργινίας.

Στη’ κάμαρή της, με το γιασεμί,
Πρωτόδαμε ολόγυμνο κορμί,
Πρωτόδαμε γυμνά τα σώματά μας,
Με τον παρά μας.

Τη’ αλεγρία στο σπίτι της Μαντάμ,
Άπ’ το κρεβάτι ακούγαμε το τραμ,
Του χρόνου φεύγω με την ταχεία,
Από την επαρχία.

Τις Κυριακές έπεφτε κόσμος λαϊκός,
Υποδεχόταν’ η Μαντάμ προσωπικός,
Τις Κυριακές μιά μουσική λησμονημένη,
Αχ νά ’χα μιά δική μου αγαπημένη,

[Χ2] Και έπαιζε φυσαρμόνικα, η Μόνικα.

Οι φίλοι αμίλητοι στο σπίτι της Μαντάμ,
Την Κυριακή δεν πέρναγε το Τραμ,
Και τα κορίτσια είχαν κάνει απεργία,
Αχ, τα καλά παιδιά στην επαρχία,

[Χ2] Τους παίζει φυσαρμόνικα, η Μόνικα.


—ΤΕΛΟΣ—


Όποιος θέλει, μπορεί να αφήσει το σχόλιό του· με σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπό του. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου.

Τάδε έφη,
© Ναυτίλος Του Διαδικτύου (Περικλής Περικλής)

Σύνδεσμοι: (ανοίγουν σε νέο παράθυρο)
Γιώργος Μαρίνος: Μόνον Άντρες

11 σχόλια:

dr.SeenG είπε...

Εξαιρετικός ο Γιώργος Μαρίνος. Όπως ακριβώς το γράφεις. Ο καλύτερος show man, ίσως και ο μοναδικός. Το χιούμορ του, το ταμπεραμέντο του και το σκέρτσο του έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη όλων εμάς που τον θαυμάσαμε κατά καιρούς παλιότερα στην τηλεόραση. Όσο για το ήθος... δεν έχω να προσθέσω κάτι. Ακόμα και την ιδιαιτερότητά του δεν την πρόβαλλε πρόστυχα όπως ορισμενοι. Ένα μεγάλο μπράβο σ'αυτόν τον ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ!

Ναυτίλος είπε...

Dr. Seeng:

Χαίρομαι που σου άρεσε το αφιερωματάκι στον αγαπητό μου Μαρίνο. Είναι αλήθεια, ίσως, ο τελευταίος του είδους του. :-)

George Tsitiridis είπε...

εκπληκτικός...
τα τραγούδια του όλα πάρα πολύ καλά..
νομίζω οτι ειναι απο τους βασικότερους ανθρώπους που το outing του βοήθησε κόσμο και έδειξε ένα δρόμο...που ακολούθησαν όλοι μετ έπειτα..
επίσης αποτελει την έμπνευση για το βιβλίο ¨Ο σόουμαν δεν θα έρθει απόψε¨του Ξανθούλη

Ναυτίλος είπε...

Πισωγλέντιε, καλέ μου φίλε:

Σ’ είχα λίγο στο πίσω μέρος του μυαλού μου όταν έφτιαχνα αυτό το Post. Ήξερα πως θα σου άρεζε και πως θα ταυτιζόσουνα με μερικά απ’ τα τραγούδια αυτού το πολυτάλαντου καλλιτέχνη. Για το βιβλίο γνωρίζω. Μου το είχε δανείσει κάποτε ένας φίλος μου αλλά δεν έτυχε να το διαβάσω τότε.

:-)

George Tsitiridis είπε...

τα έχω όλα τα τραγούδια του Μαρίνου και φυσικά και τα βιβλία του Ξανθούλη.
Τους έχω γνωρίσει και τους δύο και ειναι απίθανοι..
πραγματικά αστέρια.

Ναυτίλος είπε...

Έχεις γνωρίσει τον Μαρίνο; Mothafuckah!! Me so fucking jealous! Biatch!!

Nikos Lioliopoulos είπε...

Δυστυχώς το μόνο που έχω να θυμάμαι από αυτόν ,είναι το ciao antenna με τις τσαούσες του και τα εκατομμύρια.
Και λέω δυστυχώς γιατί όσοι τον παρακολουθούσαν λένε ότι ο Γιώργος Μαρίνος ήταν κάτι το πραγματικά διαφορετικό από αυτό .

George Tsitiridis είπε...

ο Μαρίνος ειναι μορφή της τέχνης.
Εχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους και τους καλύτερους.
Το ciao ήταν όπως και ο ίδιος είπε μια καλή ευκαιρία να ξεμουδιάσει και να ξαναερθει στο προσκίνιο και να τον δει ο κόσμος.
Υπάρχουν άλλοι που κάνανε χειρότερα φάουλ..
ο Μαρίνος ακόμα και αυτο το έκανε τόσο συνηδειτά και απενεχοποιημένα που όλοι τον συγχώρεσαν γ αυτό.

Ναυτίλος είπε...

Nikos.Lioliopoulos:

Πίστεψέ με, το συνολικό έργο του Γιώργου Μαρίνου πόρρω απέχει από την τηλεοπτική εκπομπή στην οποία αναφέρεσαι. Αν και, ακόμη μέχρι και σήμερα, έχει μείνει η λέξη «τσαούσα» χαραγμένη στα μυαλά τον τηλεορασόφιλων ελλήνων. Φυσικά, το εάν αρέσει ο Μαρίνος ή όχι σε κάποιον, είναι θέμα υποκειμενικό και αυστηρώς προσωπικό.


Πισωγλέντιε:

Δεν θα διαφωνήσω. :-)

Ανώνυμος είπε...

Εἶναι θεσπέσιος ὁ Μαρίνος, καὶ παράδειγμα πρὸς μίμησι.

Ναυτίλος είπε...

GordonGR:

Είναι, όντως, περσόνα! :-)